เว็บสล็อตแตกง่าย ในปี 2011 ฉันเขียนบทความที่ยั่วยุสองเรื่อง คนแรกร่วมกับ Uwe Brandenburg มีชื่อที่ยั่วยุ “จุดจบของความเป็นสากล” เราพูดถึงข้อกังวลของเราเกี่ยวกับวิธีการใช้เครื่องมือที่เพิ่มมากขึ้น การลดคุณค่าของความหมายของการทำให้เป็นสากลและการขาดนวัตกรรม และเตือนว่าเราไม่ควรมองข้ามสิ่งต่างๆ อีกต่อไป และจำเป็นต้องสร้างนวัตกรรมใหม่ให้กับการทำให้เป็นสากลในอนาคตเราได้ยื่นอุทธรณ์ตามสี่ประเด็น:• เราต้องย้ายออกไปจากแนวความคิดแบบดันทุรังและอุดมคติของความเป็นสากลและโลกาภิวัตน์
• เราต้องเข้าใจความหมายพื้นฐานของแนวคิดเหล่านี้ ไม่ใช่เป้าหมายในตัวเอง
แต่เป็นหนทางไปสู่จุดจบ
• เราต้องสลัดความไม่รู้ทิ้งไป แล้วถามตัวเองว่า ทำไมเราถึงทำบางสิ่ง และทำสิ่งที่เราทำช่วยให้เราบรรลุเป้าหมายในการจัดหาการศึกษาและการวิจัยคุณภาพสูงในสังคมความรู้โลกาภิวัตน์?
• เราควรไตร่ตรองถึงการหมกมุ่นอยู่กับการบรรลุเป้าหมายนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน และควรใช้เวลามากขึ้นกับคำถามเกี่ยวกับเหตุผลและผลลัพธ์
สิ่งสำคัญที่สุดในมุมมองของเราคือ “การคิดใหม่และกำหนดวิธีที่เรามองความเป็นสากลของการศึกษาระดับอุดมศึกษาในปัจจุบัน”
ในปีเดียวกันนั้น ฉันได้เขียนเกี่ยวกับความเข้าใจผิดเกี่ยวกับความเป็นสากล จากเรียงความก่อนหน้านี้ ฉันสังเกตว่ายังคงมีแนวทางที่เน้นกิจกรรมหรือเครื่องมือที่มุ่งไปสู่ความเป็นสากลเป็นหลัก
และฉันได้กล่าวถึงความเข้าใจผิด 9 ประการ โดยที่การทำให้เป็นสากลถือได้ว่ามีความหมายเหมือนกันกับกลยุทธ์เชิงโปรแกรมหรือเชิงองค์กรเฉพาะเพื่อส่งเสริมความเป็นสากล กล่าวอีกนัยหนึ่ง: ที่เครื่องมือดูเหมือนจะกลายเป็นเป้าหมาย
บทความทั้งสองนี้ได้รับความสนใจค่อนข้างมากและทำให้เกิดการถกเถียงอย่างมากในด้านการศึกษานานาชาติ และแน่นอนว่ามีส่วนสนับสนุนให้ฉันเสนอชื่อล่าสุดกับเพื่อนของฉัน ไมค์ วูล์ฟ ในตำแหน่งผู้นำด้านการศึกษานานาชาติ
การทบทวน
ความเป็นสากล บทความยังมีส่วนช่วยในการเริ่มต้นการอภิปรายโดยสมาคมมหาวิทยาลัยนานาชาติเกี่ยวกับการคิดใหม่เกี่ยวกับความเป็นสากล ในการตีพิมพ์เกี่ยวกับ Going Global Conference ปี 2012 ฉันได้กล่าวถึงเหตุผลแปดประการที่จำเป็นต้องคิดใหม่เกี่ยวกับความเป็นสากล โดยต่อจากบทความสองชิ้นก่อนหน้านี้:
• วาทกรรมของการทำให้เป็นสากลไม่ตรงกับความเป็นจริงเสมอไป
• การปรากฏตัวของรูปแบบใหม่ ผู้ให้บริการและผลิตภัณฑ์ และมิติ มุมมอง และองค์ประกอบใหม่ที่ขัดแย้งกันในบางครั้ง ส่งผลกระทบต่อวาทกรรมของความเป็นสากล
• บริบทการศึกษาระดับอุดมศึกษาระหว่างประเทศกำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว เศรษฐกิจเกิดใหม่และชุมชนอุดมศึกษาในส่วนอื่น ๆ ของโลกกำลังเปลี่ยนแปลงภูมิทัศน์ของความเป็นสากล การเปลี่ยนแปลงนี้จากแนวความคิดแบบนีโอโคโลเนียลแบบตะวันตก เนื่องจาก ‘การทำให้เป็นสากล’ เป็นที่รับรู้โดยนักการศึกษาหลายคน ซึ่งหมายถึงการผสมผสานมุมมองใหม่ๆ ที่เกิดขึ้นใหม่เข้าด้วยกัน
• ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย เช่น นายจ้าง และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเสียงของคณาจารย์และนักศึกษา มักได้ยินไม่บ่อยนัก ส่งผลให้วาทกรรมเกี่ยวกับความเป็นสากลได้รับอิทธิพลไม่เพียงพอจากผู้ที่ควรได้รับประโยชน์จากการนำไปปฏิบัติ
• วาทกรรมที่เน้นไปที่ระดับชาติและระดับสถาบันมากเกินไป โดยไม่สนใจตัวโปรแกรมเอง การวิจัย หลักสูตร และกระบวนการสอนซึ่งควรเป็นแกนหลักของการทำให้เป็นสากล มักได้รับความสนใจเพียงเล็กน้อยด้วยเหตุนี้
• ยังไม่มีแนวทางเชิงคุณภาพและอิงตามผลลัพธ์เกี่ยวกับผลกระทบของการริเริ่มการทำให้เป็นสากล
• จนถึงปัจจุบัน ยังไม่มีความใส่ใจต่อบรรทัดฐาน ค่านิยม และจริยธรรมของการปฏิบัติในระดับสากล
• ความตระหนักที่เพิ่มขึ้นว่าแนวคิดเรื่อง ‘ความเป็นสากล’ ไม่ได้เป็นเพียงคำถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเท่านั้น แต่ยังเป็นเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมและระหว่างโลกและระดับท้องถิ่นอีกด้วย
กล่าวอีกนัยหนึ่ง: ความเป็นสากลในการศึกษาระดับอุดมศึกษากลายเป็นคำศัพท์ที่ค่อนข้างกว้างตามที่ฉันเขียนในปี 2545 แรงจูงใจค่อนข้างหลากหลายและนำไปสู่วิธีการและจุดสิ้นสุดที่แตกต่างกัน สล็อตแตกง่าย
