บาคาร่า ถูกกดดันจากความต้องการความรับผิดชอบอย่างไม่หยุดยั้ง ยึดถือโดยข้อกังวลทางกฎหมาย การเงิน และการบริหารที่ร้ายแรง นำโดยเหตุผลที่ถูกต้องตามกฎหมายในการกำจัด ‘ไม้ที่ตายแล้วทางวิชาการ’ ถูกเข้าใจผิดโดยมุมมองที่ไร้เดียงสาและเรียบง่าย ตลอดจนแรงผลักดันจากแรงจูงใจที่ชั่วร้าย การจัดการการศึกษาระดับอุดมศึกษา และความเป็นผู้นำในหลาย ๆ ประเทศต่าง ๆ สวมบทบาทอย่างรวดเร็วของรูปแบบองค์กรและธุรกิจที่ ‘ปราศจากมลทิน’
สิ่งที่หลายคนเรียกว่า ‘การจัดตั้งองค์กร’ ของการศึกษาระดับอุดมศึกษา
กำลังเพิ่มความเสี่ยงในการเปลี่ยนสถาบันจากพื้นที่เปิดโล่งของ ‘นักวิชาการ’ ไปเป็นตลาดของ ‘ธุรกิจ-เรือ’
ความยุ่งยากเกี่ยวกับอะไร ที่ใครๆ หลายคนอาจนึกถึงคือการนำเอาหลักการทางธุรกิจและองค์กรมาใช้อย่างแพร่หลายในโลกแห่งการศึกษาระดับอุดมศึกษา – หากเป็นไปตามวัตถุประสงค์
โคเฮนและมาร์ช นักทฤษฎีองค์กรชั้นนำ 2 คน กล่าวถึงการศึกษาระดับอุดมศึกษาว่าเป็น ‘อนาธิปไตยที่จัดเป็นระเบียบ’ และใช้ ‘แบบจำลองถังขยะ’ เพื่ออธิบาย
พวกเขาและนักทฤษฎีองค์กรอื่น ๆ และผู้เชี่ยวชาญด้านการศึกษาระดับอุดมศึกษาได้อธิบายอย่างกว้างขวางถึงลักษณะเฉพาะของการศึกษาระดับอุดมศึกษาในฐานะองค์กรที่มีความสนใจ วัตถุประสงค์ และผลลัพธ์ที่แข่งขันกันซึ่งทำให้ไม่เหมาะสม แม้กระทั่งหายนะต่อวัฒนธรรม ค่านิยม และแนวปฏิบัติจากองค์กรอื่นๆ – ด้วยเหตุผลต่างๆ
บทความนี้ระบุแง่มุมที่แตกต่างกันจำนวนหนึ่งระหว่างสถาบันการศึกษาและองค์กรธุรกิจและองค์กร เพื่อทำการตัดสินใจอย่างชาญฉลาดในการนำวัฒนธรรม ค่านิยม และแนวปฏิบัติเหล่านั้นไปปฏิบัติ
ด้านตรงกันข้าม ด้าน
ที่หนึ่ง – ปัจจัยกำไร: ประการแรกและสำคัญที่สุด สถาบันอุดมศึกษาไม่ได้อยู่ในธุรกิจของการแสวงหาผลกำไร – หลักการพื้นฐานและแสงนำทางของโลกธุรกิจและธุรกิจ
ไม่ว่าสาเหตุหรือผลิตภัณฑ์หรือบริการต่อสังคมมนุษย์จะดีเพียงใด หากมองว่าไม่มีประโยชน์ทางการเงิน (อ่านว่าเป็นกำไร) ก็เป็นการขายที่ยากต่อการไล่ตามนั้น แท้จริงแล้ว
นี่ไม่ได้หมายความว่าสถาบันไม่ควรสร้างทรัพยากรเพื่อดำเนินตามภารกิจของตน
อันที่จริงในแง่ของความคับแค้นใจทางการเงินที่เพิ่มขึ้น พวกเขาควรได้รับการสนับสนุนและสนับสนุนให้ทำเช่นนั้น
ด้านที่สอง – ผลลัพธ์ที่ไม่มีตัวตน: การสร้างและเผยแพร่ความรู้ไม่ใช่กิจกรรมที่ ‘จับต้องได้’ และด้วยเหตุนี้จึงไม่พร้อมที่จะวัดผลที่มีความหมายและสมเหตุสมผล ทำให้การจับเอาท์พุตหรือผลลัพท์ค่อนข้างยาก
ในขณะที่ประเทศที่พัฒนาแล้วพยายามที่จะตรวจสอบผลลัพธ์การศึกษาระดับอุดมศึกษาที่มีความหมายและมีความสำคัญผ่านเครื่องมือ (เช่น ISI ปัจจัยผลกระทบ การจัดอันดับ) ที่จัดตั้งขึ้นมาเป็นอย่างดี แม้ว่าจะยังคงเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ก็ตาม แต่ความเกี่ยวข้องของเครื่องมือเหล่านี้สำหรับ ‘ประเทศกำลังพัฒนา’ กลับไม่มีความหมายเลย
ทว่าผู้นำสถาบันในประเทศกำลังพัฒนายกย่องระบอบการปกครองเหล่านี้มากขึ้นเรื่อย ๆ โดยไม่คำนึงถึงความเกี่ยวข้องหรือเหมาะสมกับความต้องการหรือความท้าทายโดยธรรมชาติและความขัดแย้งกับบริบทและผลประโยชน์ที่กว้างขึ้น บาคาร่า
